Author:
Abstract
Özet Ali Püsküllüoğlu (1935-2008), şair, yazar ve dilci olarak birçok edebi türde eserler vermiştir ancak Türk edebiyatı tarihinde en çok şair ve dilci kişiliğiyle tanınmıştır. Püsküllüoğlu, kendini her zaman şair olarak görmüş ve bu şekilde tanınmak istemiştir. Ali Püsküllüoğlu, Garip etkisinde olduğu ve daha sonra toplumcu şiirler yazdığı dönemlerde yalın bir dille doğayı anlatmaktan hiç vazgeçmemiştir. Onun şiirinde doğa memleket sevgisi ile bütünleşir. Şiirinin kökleri özelde yaşamına, genelde ise yaşama uzanır. Kenti sevmeyen şaire göre insan ve doğa şiirinin özetidir, doğadan uzaklaşan insan kısırlaşır. Şiirinde ölüm, yaşam, acı ve hüzün gibi soyut kavramlar doğaya ait benzetmelerle somutlaşır. Toplumsal konulu şiirlerinde de vermek istediği düşünceyi doğadan aldığı örneklerle vermeye çalışır.
Keywords
Abstract
Ali Puskulluoglu (1935-2008) as a poet, author, and philologist, had been written in different kinds of literacy genres. However, he is mostly known by his poet and philologist persona. But Puskulluoglu had always seen himself as a poet and had wanted to be known as a poet. Ali Puskulluoglu had never desisted to describe nature with a plain language both in his times of being influenced by Garip trend and his later sociable poetry period. In his poems nature and patriotic love always coalesces. Roots of his poems reaches to his private life in special, and to the life in general. According to this non-urban life lover poet, summary of his poems are human and nature. Humanity moving away from nature becomes barren. Intangible concepts in his poems such as death, life, agony and sorrow, becomes tangible via metaphores from nature. Moreover in his sociable poems he tries to tell his ideas through examples from nature.