Author:
Abstract
İnsanlar, dil yetisi sayesinde dilsel ve edimsel ögeler olmak üzere iki temel unsuru içeren yetiyle iletişime geçerek bütünleşik bir sunum ortaya koymaktadır. Dilbilimsel olarak edimsel boyutlar edimbilimin temel inceleme basamaklarını meydana getirerek konuşmaları, belirli bir zamanda, belirli bir yerde, belirli kişinin veya kişilerin ifade şekillerine göre incelemektedir. Zaman, mekân, konuşmacı ve dinleyicinin yanı sıra konuşmacının niyeti, katılımcıların geçmiş bilgisi ve birbirleriyle olan ilişkileri ön plana çıkmaktadır. İfadelerin, tümce, sözcük ve konuşma bağlamına göre incelenmesi bu açıdan önem kazanarak konuşma esnasındaki ifadelerin anlamı, bir anlatımın içeriğine ve gönderime ilişkin yorumlamayla anlam kazanmakta ve iletişim sırasındaki anlam, büyük ölçüde edimbilimin ilgi alanına girmektedir. Son zamanlarda özellikle dil bilgisiyle olan ilişkisi üzerine fazla kafa yorulmakta ve aralarındaki özellikler açıklanmaya çalışılmaktadır. Biz de bu makalemizde yakın ilişki içinde olan bu iki dilbilim alanının özelliklerini ortaya koymaya çalışacağız. Edimbilimi, dil bilgisi ile beraber değerlendirebilmek için dil bilgisini, fonolojik, morfolojik, anlambilimsel ve sözdizimsel kurallar sistemi olarak anlamak ve dil bilgisini, iletişim sırasında edimbilim ilkeleriyle uygulanabilen çok soyut ve resmi bir kural sistemi olarak algılamak gerekir. Hâlbuki konuşmaların üretilmesi, anlaşılması ve kullanım özelliklerinin betimlenmesi ve kavramsallaştırılması somut bir şekilde anlaşılmamaktadır. Bu yüzden edimbilim, dili, kullanım ve bağlama göre inceleme fırsatı vererek bazı sözlü ve sözsüz işaretlerin kullanım özelliklerini toplumsal yapıya göre açığa çıkarmaktadır. Bu şekilde dil bilgisi, dillerdeki şekil ve biçim özelliğini gösterirken edimbilim kullanım ve işleyiş özellikleri üzerinde durmaktadır. Bu da her iki alana farklı değişkenleri de inceleme fırsatı vermektedir.
Keywords
Abstract
People communicate through the linguistic competence consisting of two essential elements, linguistic and pragmatic elements, to deliver an integrated presentation. Linguistically, the dimensions of the pragmatics are the main points of investigation of the pragmatics, and they examine the speeches at a particular time, in a particular place, and according to the expressions of the particular person or persons. Time, space, speaker and listener, as well as the intention of the speaker, the participants' background and their relation with each other come to the forefront. Examination of expressions according to the context of sentences, words and speeches gains importance from this point of view, and they become meaningful through interpretation related to the meaning of expressions during speech, content of an expression and of the reference and meaning in communication is of interest to the pragmatics to a large extent. Recently, its relationship with grammar has been focused on and their characteristics have been tried to be explained. We will try to put forward the characteristics of these two linguistic fields, which are closely related, in this article. In order to evaluate pragmatics together with grammar, it is necessary to understand grammar as a system of phonological, morphological, semantic and syntactic rules and to perceive grammar as a very abstract and formal rule system that can be applied by the principles of pragmatics during communication. However, the description and conceptualization of the production, understanding and use of speech are understood with the help of the principles of pragmatics. Thus, pragmatics gives us the opportunity to examine the language according to the usage and context, and reveals the usage characteristics of some verbal and non-verbal signs according to the social structure. In this way, grammar emphasizes pragmatics usage and functioning characteristics while showing the shape and form characteristics of languages. This gives the opportunity to examine different variables in both fields.