Author:
Abstract
Bu çalışmada, Türkçe karşılıklı konuşmada “öznellik” durumu içeren sözceleri ve göstergeleri inceleyeceğiz. Sözlü iletişim alanında “öznellik” kavramı üzerinde çalışmak, “gösterge/gösterici” kavramının mutlaka göz önüne alınmasını gerektirir. Bir sözlü etkileşimde konuşmacı, belirli bir bağlam ve sözcelem durumunda bir takım göstericiler kullanarak, dinleyici konumundaki muhatabına karşı dile getirdiği söyleminde doğal olarak öznel bir duruş sergiler. Dilsel olgulardan söylemsel parçaların oluşturduğu bu öznellik göstericileri daha çok parçasal unsurlardan oluşmakla birlikte bürünsel unsurlardan da oluşabilir. Parçasal unsurlar arasında başlıca iki dilsel sınıftan söz etmek gerekir ki bunlar “görüş” ve “kip” unsurlarıdır. Bunun en somut örneği olan kişi adıllarından “ben”, konuşan öznenin kendini söylemine odaklaması ve sözcelem açısından önemli bir öznel değer taşıması bakımından belirleyici bir göstergedir. Bunun gibi, sözcenin farklı sözdizimsel bölgesinde yer alabilen öznellik göstergeleri ve sözcelemsel işlevleri incelenecektir. Buradan hareketle, öznellik göstericilerinin belirli bir sözdizimsel konumunun olmadığını, aksine sözcenin her yerinde yer alabileceğini söylemek mümkündür. Zira bu sözdizimsel durum, Türkçenin esnek yapısı ve işleyişine de gayet uygundur. Diğer yandan, öznellik göstericileri olarak işleyen kipsel unsurlar da çeşitli sözcelerde, farklı sözdizimsel konumlarda incelenerek sözcelemsel değer ve söylemsel işlevleri üzerinde durulacaktır. Bununla birlikte, konuşan öznenin kişisel duruşu ve söyleminin öznellik durumunu ortaya koyan parçaüstü yapı yani bürünsel unsurların varlığı ve nasıl yorumlanması gerektiği de araştırılacaktır.
Keywords
Abstract
This study will examine the utterances contain the situation and indicators of "subjectivity" in Turkish conversation. In Oral communication, to work on the concept of "subjectivity" necessarily requires taking into consideration the concepts "indicator / pointer". Speaker in a verbal interactions, using a number of pointers in a particular context and enunciation, naturally exhibit a subjective stance against the rhetoric voiced counterparts in the listener position. Prosodic element of subjectivity that may occur while demonstrators consisted mostly of fractional parts of the elements created by rhetorical linguistic phenomenon. They need to talk about two major linguistic class of fractional elements which "opinion" and "mode" are the elements. The most concrete example of the personal pronouns "I", speaking subject is an indication in terms of transport is an important determinant in terms of the subjective value of focusing and enunciation discourse itself. As such, the utterance can be located in different syntactic indicators of subjectivity and syntactic functions will be studied. Hence, the demonstrators of subjectivity don’t have a specific syntactic position, unlike it’s possible to say that they may take place anywhere in the utterance. Because of this syntactic condition, Turkish is also a flexible structure and functioning just fine. On the other hand, subjectivity demonstrators modal elements functioning in various utterances will focus on examining different syntactic functions, syntactic value and discursive position. However, speaking subject's personal stance and suprasegmental revealed the existence of subjectivity status of discourse structure that will be investigated prosodic elements and how it should be interpreted.