Yabancı Dil Öğreniminde Kültürlerarası İletişim Becerisi Edinimi

Author :  

Year-Number: 2018-Volume 6 Issue 3
Language : Turkish
Konu : null
Number of pages: 533-545
Mendeley EndNote Alıntı Yap

Abstract

Dil, insanın iletişim ihtiyacını sağlayan vazgeçilmez bir araç konumundadır. İnsanların hem içerisinde yaşadıkları toplum hem de başka toplumlardan insanlarla iletişim kurabilmeleri, etkileşime geçebilmeleri ve birlikte iş görebilmeleri ancak birbirlerini anlamalarına ve ortak bir dili kullanabilmelerine bağlıdır. Dilin işlevi nedir sorusuna bir iletişim ve etkileşim aracıdır şeklinde cevap verdiğimiz gibi dilin doğası ya da dayandığı öz nedir sorusuna da kültürdür diyebiliriz. Kültürel boyutu göz ardı ederek bir dilden söz edilemediği gibi etkili bir iletişimin gerçekleştirilmesi de dilin kültürel bağlama dayalı kullanımıyla mümkündür. Yabancı bir dili, o dili kullanan toplumun kültüründen soyutlayıp sadece bir kodlar dizgesine indirgeyerek öğretmeye/öğrenmeye çalışmak doğru bir yaklaşım olmayacaktır. Zira dilin oluşmasında ve kullanılmasında toplumsal kültürün rolü oldukça büyüktür. Bu nedenle dil- kültür ilişkisi, yabancı dil öğretim yöntemleri tarafından da önemle üzerinde durulması gereken bir boyut olarak kabul edilmiştir. Gerek yöntem kitaplarının hazırlanmasında ve gerekse öğretim/öğrenim etkinliklerinin uygulanmasında öğrenenlerin hedef dilin kültürünü tanımaları ve bunun söz konusu dilin kullanımına yansımalarının ayırdına varmaları hedeflenmiştir. Çalışmamız doküman taramasına dayalı nitel bir araştırmayı içermektedir. Bu çalışmada amaç, yabancı dil eğitimi açısından hedef dili öğretirken/öğrenirken o dilin kültürünü de tanımanın, öğrenenlerin dili etkin bir şekilde kullanmalarına sağladığı katkıyı irdelemektir. Çünkü yabancı bir dili etkin bir şekilde kullanabilmek, kültürler arası iletişim becerisini edinmekle doğru orantılıdır.

Keywords

Abstract

Language is an indispensable tool that fits out people’s communication need. The ability to contact people from not only the community people live in but also other people living in other communities, getting in touch each other and doing a work together only depends on the understanding of each other and using the common language.  As we answer that it a tool for communication and interaction to the question of “what is the function of a language?”, we can simply say that it is the culture to the question of “what is the nature of language or what is the core substance that language is based?” As it cannot be talked about a language without its cultural dimension, it is only possible to actualize an effective interaction when it is based on the usability of cultural bound. It is not an advised approach isolating from the culture that people are using the target language in and only teaching the code systems of language in teaching a foreign language. More importantly, the role of social culture in forming and shaping a language is vital. That’s why it is accepted by foreign language teaching methodologies that the relationship between language and culture is an important dimension that needs to be taken into consideration. Therefore, it is targeted that students recognize the target language’s culture and the reflection of this into the usage not only in preparing method books but also the application of learning/teaching activities. Our study has a qualitative research design which is based on content analysis. The aim of this study is to investigate the contribution of the recognition of the target language’s culture while learning/teaching a language in terms of foreign language education. Because, to use a foreign language in an effective way is directly proportional to acquire intercultural communication skill.

Keywords


  • Ağıldare, S.T. (2008). Kültürlerarası İletişimde Eylem Odaklı Yaklaşım: İstanbul Saint-Joseph Lisesinin

  • Ağıldare, S.T. (2008). Kültürlerarası İletişimde Eylem Odaklı Yaklaşım: İstanbul Saint-Joseph LisesininTürk Öğrencileri (J87~1905). Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 125-134. Aksan, D. (1999). Anlambilim konuları ve Türkçenin anlambilimi. Ankara: Engin.

  • Aktaş, T. (2005). Yabancı dil öğretiminde iletişimsel yeti. Journal of Language And Linguistic Studies, 1 (1), 89–100.

  • Baylon, C. et Mignot, X. (2005). La communication. Paris: Armand Colin. Berthet, A. et all. (2006). Alter Ego, Paris : Hachette.

  • Bertocchini, P. et Costanzo, E. (2008). Manuel de formation pratique. Paris: CLE. Cornaire, C. et Germain, C. (1998). La compréhension orale. Paris: CLE.

  • Cuq, J.P. (2009). Le Cadre européen, une référence mondiale? La FIPF dialogues et cultures, No: 54. Demircan, Ö. (2005). Yabancı dil öğretim yöntemleri. İstanbul: D&R Yayınları.

  • Diller İçin Avrupa Ortak Başvuru Metni, 2001:82-101).

  • Gülmez, G. N. (1993). Méthodes d’enseignement du français langue étrangère. A. Acarlıoğlu (Ed.), Eskişehir: Etam.

  • Günday, R. (2015). Yabancı dil öğretiminde yaklaşımlar, yöntemler, teknikler ve multimedya araç ve materyalleri. Ankara : Favori Yayınları.

  • Günday, R. (2013). Çok dillilik ve çok kültürlülük bağlamında yabancı dil öğretimine toplumdilbilimsel yaklaşım. Turkish Studies, 8-10, 313-330.

  • Kocaman, A. (1983). Yabancı Dil Öğretiminde Yeni Yönelimler, Yabancılara Türkçe Öğretimi Akademisi, Dilset Yayınları.

  • Mico Robert Sözlüğü (1981).

  • Paulston, C.B. & Bruder, M.N. (1976). Teaching English as a second language. Winthrop Publishers.

  • Perrichon, E. (2008). Agir dʼusage et agir dʼapprentissage en didactique des langues-culturesétrangères, enjeux conceptuels, évolution historique et construction dʼune nouvelle perspective actionnelle, Université Jean Monnet de Saint Etienne, Thèse De Doctorat.

  • Pretceille, M.A. (1999). L’éducation interculturelle. Paris: Presses Universitaires de France.

  • Puren, C. (2007). Histoire de la didactique des langues-cultures et histoire des idées, Cuadernos de filologia francesa (Universidad de Extremadura).

  • Puren, C. (2004). De l’approche par les tâches à la perspective co-actionnelle. Les Cahiers de l’APLIUT, vol. 23 (1), 10-26.

  • Puren, C. (2002). Perspectives actionnelles et perspectives culturelles en didactique des langues : vers une perspective co-actionnelle-co-culturelle. Les Langues Modernes, No: 3/2002, 55-71.

  • Rosen, E. (2009). Perspective actionnelle et approche par les tâches en classe de langue. Le français dans le Monde, Janvier 2009.

  • Sarıçoban, A. ve Balaman, U. (2012). Yabancı dil eğitiminde teknoloji geliştirme. A.Sarıçoban veZ.M.Tavil (Ed.), Yabancı dil öğretiminde öğretim teknolojileri ve materyal tasarımı. Ankara: Anı Yayıncılık, 97-114.

  • Stoean, C. Ş. (2010). Sur la possibilité d’élaborer un guide de bonnes pratiques méthodologiques.Cotârtâ, L.A., Chiper S. et Sandulovici A. (Ed.), Language culturre and change. Editura Universitâtii, Iaşi: Alexandru Ioan Cuza, 94-99.

  • Türk Dil Kurumu Büyük Sözlüğün (2010).

  • Weinrich, H. (1989). Conscience linguistique et lectures littéraires. Maison des sciences de l’homme. Widdowson, H.G. (1978). Teaching language as communication. OUP.

  • Yaguello, M. (2003). Le grand livre de la langue française, Paris: Seuil.

  • Zarate, G. (1993). Représentations de l’étranger et didactique des langues. Didier. http://learnenglish.britishcouncil.org/

                                                                                                                                                                                                        
  • Article Statistics