Author:
Abstract
Edward Bond'a göre, insanlar doğuştan iki şeyi gerektiren temel bir masumiyete sahiptir: adalet özlemi ve evde hissetme isteği. İnsanların hala bir dereceye kadar radikal masumiyete sahip olduğunu öğrenmek cesaret vericidir. Bu durum insanlar, özellikle zor koşullar altında seçim yapmaya zorlandıklarında ortaya çıkar. Yetişkinler ise kapitalist sistemin ürettiği imgelerle toplumsallaştıklarından ve ideolojikleştirildiklerinden, kendi hayatları hakkında bile karar vermezler. Bond, zihinleri henüz kâr için manipüle edilmediğinden doğrudan çocuklardan bahseder. Ona göre, aile, okul, hukuk sistemi de dahil olmak üzere sosyal kurumlar çocukların hayal gücünü bastırır. Bond'un draması ise, çocukların sorunlarına hazır çözümler önermeden kendi hayatları veya dünya hakkında düşünmeleri ve kararlar almaları için yeni bir alan sunumaktadır. Bu çalışma, Edward Bond'un Tune oyununu eğitimde tiyatro ya da çocuklar için tiyatro kavramı ışığında incelemeyi amaçlamaktadır.
Keywords
Abstract
According to Edward Bond, persons have a fundamental innocence at birth that calls for two things: a yearning for justice and a want to feel at home. It is encouraging to learn that human beings still possess some degree of radical innocence. It appears when people are forced to make choices, particularly under difficult circumstances. Adults, however, do not make decisions even concerning their own life since they are socialized and ideologized by the images produced by the capitalist system. Bond directly mentions children since their minds have not yet been manipulated for profit. Social institutions including the family, the school, the legal system, and others suppress children's imaginations. Bond’s drama presents a new space for children to think about themselves or the world and take decisions without being given ready-made solutions to their problems. This paper aims to analyze Tune by Edward Bond under the light of his concept of theatre in education or drama for children.